Tot vóór 1 september 2018 konden echtgenoten niet aan elkaar verkopen. Het verkoopverbod tussen echtgenoten werd destijds door de wetgever ingevoerd omwille van verschillende redenen.

Ten eerste wou de wetgever vermijden dat de ene echtgenoot zich zou verrijken door misbruik te maken van zijn of haar invloed.

Ten tweede mocht de principiële herroepbaarheid van schenkingen tussen echtgenoten niet eenvoudig omzeild worden. Schenkingen tussen echtgenoten, behalve indien deze gedaan zijn in het huwelijkscontract, zijn namelijk te allen tijde en zonder enige motivatie herroepbaar. Deze schenkingen kunnen dus altijd eenzijdig teruggedraaid worden.

Ten slotte vreesde men ook de bedrieglijke benadeling van eventuele schuldeisers, indien een echtgenoot zich door deze verkoop opzettelijk zou willen verarmen.

Een verkoop tussen echtgenoten was verbonden aan strenge sancties. Elke echtgenoot kon immers steeds de vernietiging ervan vorderen voor de rechtbank. Om deze reden moest men in de praktijk een beroep doen op alternatieven, zoals een schenking tussen echtgenoten of een inbreng in een (beperkte) huwgemeenschap. Maar deze alternatieven hadden uiteraard ook hun voor- en nadelen.

Gezien de grote contractuele vrijheid die echtgenoten vandaag hebben om hun vermogens onderling te regelen, kwam er steeds meer en meer kritiek op het verbod.

Bij de hervorming werd gehoor gegeven aan de kritiek en werd het verkoopverbod tussen echtgenoten afgeschaft.

Gepubliceerd op 28/01/2019
Gwen Kenzeler, gkenzeler@deloitte.com