Q&A: Raportowanie schematów podatkowych (MDR) - wyzwania dla podatników

Artykuł

Q&A: Raportowanie schematów podatkowych (MDR) - wyzwania dla podatników

Odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania

Podatki, 31 sierpnia 2022 r.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych (MDR - Mandatory Disclosure Rules) weszły w życie już w 2019 roku. Mimo wszystko temat ten wciąż powoduje sporo wątpliwości w wielu przedsiębiorstwach. W związku z tym eksperci przygotowali odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania podczas webinaru „Raportowanie schematów podatkowych (MDR). Wyzwania dla podatników”.

Otwarte szkolenie on-line: Raportowanie schematów podatkowych (MDR) – zagadnienia praktyczne

13 września 2022 r., godz. 10:00 – 14:00

Zarejestruj się

W kontekście raportowania schematów podatkowych przepisy przewidują trzy kategorie ról, jakie może pełnić dany podmiot: promotor, korzystający i wspomagający. W ramach każdej z ról przepisy MDR przewidują obowiązki związane z raportowaniem schematów podatkowych, przy czym rola ma wpływ na kolejność powstawania obowiązków.

Co istotne, schemat podatkowy standaryzowany może być wdrażany wielokrotnie, a także przez różne podmioty, a zatem rola jednego określonego podmiotu może ulegać zmianie w zależności od jego działań w odniesieniu do schematu podatkowego. Przykładowo, podmiot będący korzystającym, któremu promotor udostępnił schemat podatkowy, może w przyszłości samodzielnie stać się promotorem, jeśli udostępni ten schemat dalej innemu podmiotowi (np. spółce powiązanej w grupie kapitałowej). Konieczne jest zatem prawidłowe identyfikowanie nie tylko powstania schematu podatkowego i pierwotnego obowiązku jego zgłoszenia, ale również dalszych działań podejmowanych wobec danego schematu podatkowego.

Obowiązek posiadania wewnętrznej procedury w zakresie przeciwdziałania niewywiązywaniu się z obowiązku przekazywania informacji o schematach podatkowych (wewnętrzna procedura MDR) spoczywa zgodnie z art. 86l Ordynacji podatkowej na podmiotach, które spełniają następujące warunki:

  • są promotorami, zatrudniają promotorów lub faktycznie wypłacają promotorom wynagrodzenie oraz
  • osiągnęły przychody lub koszty (w rozumieniu przepisów o rachunkowości) przekraczające w roku obrotowym równowartość 8 mln zł.

W przypadku spełnienia powyższych warunków, obowiązek powstaje nie tylko w bieżącym roku obrotowym, ale również w 3 kolejnych latach. Przepisy określają główne elementy, które powinna zawierać wewnętrzna procedura MDR, przy czym jej treść powinna uwzględniać charakter, rodzaj i wielkość prowadzonej przez dany podmiot działalności. Co istotne, podmioty niezobligowane do posiadania wewnętrznej procedury, mogą rozważyć jej dobrowolne wprowadzenie i stosowanie, celem uporządkowania w organizacji kompetencji, obowiązków i odpowiedzialności za wypełnianie obowiązków na gruncie przepisów MDR.

Uzgodnienie polegające na wypłacie dywidendy podmiotowi zagranicznemu stanowi schemat podatkowy, jeśli jej wartość przekracza 25 mln zł i osiąga progi ustalone przepisami MDR. Taki schemat podatkowy zazwyczaj spełnia inne szczególne cechy rozpoznawcze wymienione w art. 86a §1 pkt 1 lit b i c Ordynacji podatkowej, gdyż:

  • wartość dywidendy, będąca dochodem (przychodem) podatnika podlegającego ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, przekracza łącznie w trakcie roku kalendarzowego kwotę 25 mln zł;
  • płatnik CIT (podmiot wypłacający dywidendę), byłby zobowiązany do pobrania podatku u źródła przekraczającego w trakcie roku kalendarzowego kwotę 5 mln zł według podstawowej stawki podatku u źródła wynikającej z ustawy o CIT (niezależnie, czy zastosuje preferencję w postaci obniżonej stawki podatku z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zwolnienia podatkowego).

Obowiązek zaraportowania schematu podatkowego powstaje po podjęciu przez zarząd uchwały o wypłacie dywidendy. Co istotne, wypłata dywidendy do zagranicznego podmiotu jest kwalifikowana jako schemat krajowy, a nie transgraniczny.

Schemat transgraniczny definiowany jest jako uzgodnienie, które spełnia następujące kryteria:

  • spełnia kryterium głównej korzyści oraz jedną z ogólnych cech rozpoznawczych lub posiada szczególną cechę rozpoznawczą oraz
  • spełnia kryterium transgraniczne.

Kryterium transgraniczne uważa się za spełnione, jeżeli uzgodnienie dotyczy więcej niż jednego państwa UE lub państwa UE i państwa trzeciego, a także spełnia co najmniej jeden z warunków wypunktowanych w art. 86a §3 Ordynacji podatkowej, dotyczących głównie miejsca zamieszkania lub prowadzenia działalności gospodarczej przez uczestników uzgodnienia (lokalizacja podmiotów w różnych państwach i jurysdykcjach podatkowych). Przy czym, kryterium transgraniczne zawsze należy uznać za niespełnione, jeśli uzgodnienie dotyczy wyłącznie podatku od wartości dodanej, w tym podatku VAT, podatku akcyzowego lub ceł, nakładanych na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Uzgodnienia, które nie spełniają kryterium transgranicznego, są kwalifikowane jako schematy krajowe. Uzgodnienie dotyczące wyłącznie podatku VAT, akcyzy czy ceł, może być zatem jedynie uzgodnieniem krajowym. Jeżeli jednak uzgodnienie dotyczy choćby w części innych podatków niż podatki pośrednie, wówczas konieczna jest analiza uzgodnienia pod kątem spełniania kryterium schematu transgranicznego.

Co do zasady stosowanie przez podatnika preferencji podatkowych przewidzianych w ustawach podatkowych nie skutkuje powstaniem schematu podatkowego, ponieważ korzystanie z ulg i zwolnień przewidzianych w przepisach wpisuje się w założenia polskiego systemu podatkowego.

Schematem podatkowym może jednak okazać się uzgodnienie obejmujące określone działanie ukierunkowane na spełnienie warunków do stosowania danej preferencji podatkowej i osiągnięcie dzięki temu korzyści podatkowej (na przykład ulgi B+R) lub też działania restrukturyzacyjne celem bardziej efektywnego wykorzystania danej preferencji podatkowej (np. połączenie spółki rozliczającej ulgę B+R z inną spółką wykazującą wysokie dochody podatkowe). Jeżeli zatem podmiot dokonuje czynności o takim charakterze, wówczas należy dokonać analizy, czy uzgodnienie będzie kwalifikowało się jako schemat podatkowy.

Zgodnie z przepisami tzw. Ustawy covidowej, obowiązki na gruncie przepisów MDR uległy zawieszeniu z dniem 31 marca 2020 r. W odniesieniu do schematów transgranicznych, zawieszenie obowiązywało do 31 grudnia 2020 r., podczas gdy w odniesieniu do schematów krajowych w dalszym ciągu obowiązuje do czasu zniesienia stanu epidemii oraz stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce. Obowiązek przekazania informacji o schemacie krajowym powstanie po 30 dniach od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego.

W okresie trwania zawieszenia terminy ustawowe nie biegną, zatem podmioty nie miały obowiązku przekazywania informacji do Szefa KAS ani składania w tym zakresie tzw. czynnego żalu w związku z przekroczeniem terminu na ich złożenie.

Podkreślić należy, że zawieszenie zostało już częściowo zniesione tj. w odniesieniu do schematów transgranicznych. Jeśli zatem dany podmiot przekroczył termin przekazania informacji o schemacie podatkowym tego rodzaju, rekomendowane jest w pierwszej kolejności złożenie czynnego żalu tj. zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego (przekroczeniu terminu), a następnie niezwłoczne przekazanie informacji o schemacie podatkowym.

Skorzystanie z zawieszenia jest dobrowolne, co oznacza, że można również wypełniać skutecznie obowiązki MDR także na bieżąco i tym samym nie kumulować obowiązków na przyszłość do momentu zniesienia zawieszenia.

Czy ta strona była pomocna?