Sustainable Finance Explained

Zapraszamy do lektury przewodnika „Sustainable Finance Explained”, w którym prezentujemy odpowiedzi i wskazówki, dotyczące kwestii związanych ze zrównoważonym finansowaniem (ang. sustainable finance). W niniejszym cyklu poruszymy kwestie związane z taksonomią, „zielonymi” inwestycjami, monitorowaniem i raportowaniem ryzyka ESG. Wskażemy także najważniejsze terminy związane z dostosowywaniem działalności banków do wymogów taksonomii.

Regulacje dotyczące unijnej taksonomii środowiskowej obecnie mają zastosowanie do tych banków, które zgodnie z ustawą o rachunkowości były zobowiązane do sporządzania rocznych raportów niefinansowych.

Zgodnie z Rozporządzeniem 2020/852 takie banki muszą sporządzać raporty taksonomiczne. Zgodnie z Rozporządzeniem Delegowanym 2021/2178 banki w okresie 1.01.2022-31.12.2023 publikują w raportach taksonomicznych jedynie udział procentowy w aktywach ogółem ekspozycji wobec działalności gospodarczej niekwalifikującej się do taksonomii i działalności gospodarczej kwalifikującej się do taksonomii. Oddzielnie ujawniają udział procentowy w aktywach ogółem ekspozycji na niektóre wskazane rodzaje aktywów, których charakterystykę taksonomiczną ciężko określić. Banki powinny ujawnić także udział procentowy swoich portfeli handlowych oraz pożyczek międzybankowych na żądanie w aktywach ogółem.

Od 2024 roku, takie banki będą zobowiązane do publikacji pełnych raportów taksonomicznych, ukazujących ekspozycję wobec działalności gospodarczej niekwalifikującej się do taksonomii i działalności gospodarczej kwalifikującej się do taksonomii, ze wskazaniem ekspozycji wobec działalności zgodnej z taksonomią, wraz z wskaźnikiem zielonych aktywów (GAR, Green Asset Ratio), czyli udziału procentowego aktywów banku finansujących działalność gospodarczą zgodną z taksonomią i w nią zainwestowanych, jako udział procentowy wszystkich aktywów objętych zabezpieczeniem. Od 2026 roku raporty taksonomiczne banków mają uwzględniać także informacje dotyczące usług innych niż udzielanie pożyczek, tzn. opłaty i prowizje oraz dane dotyczące portfela handlowego. Dokładny zakres ujawnień oraz ich format określa Rozporządzenie Delegowane 2021/2178.

W przyszłości można spodziewać się, że raport taksonomiczny będzie częścią raportu ze zrównoważonej działalności, sporządzanego na podstawie dyrektywy CSRD. Wstępna propozycja legislacyjna zakładała, że pierwsze raporty na podstawie CSRD będą publikowane w 2024 za rok obrotowy 2023. Zasygnalizowano jednak konieczność opóźnienia nowego raportowania o rok. Nowe raporty ze zrównoważonej działalności mają zastąpić raporty niefinansowe i prawdopodobnie będą poruszały zagadnienia z obszaru oddziaływania działalności banku na kwestie środowiskowe, społeczne i ładu korporacyjnego. Dokładny zakres ujawnień mają określić standardy raportowania, opracowywane obecnie przez EFRAG na zlecenie Komisji Europejskiej. Takie raporty mają podlegać badaniu jak sprawozdania finansowe.

Dyrektywa CSRD może także doprowadzić do rozszerzenia kręgu podmiotów zobowiązanych do sporządzenia raportów taksonomicznych.

Ponadto banki, które świadczą usługi zarządzania portfelem lub usługi doradztwa inwestycyjnego, są zobowiązane do sporządzania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w odniesieniu do tych usług, określonych w rozporządzeniu SFDR (Rozporządzenie 2019/2088). Obowiązki obejmują odpowiednie ujawnienia na poziomie banku oraz w związku z usługami (przed zawarciem umowy o świadczenie usług oraz informacje okresowe). Dokładny zakres informacji oraz wzory niektórych dokumentów zostaną określone w aktach delegowanych. Regulacje w zakresie strategii dotyczącej ryzyk dla zrównoważonego rozwoju, decyzji co do uwzględniania niekorzystnych skutków decyzji inwestycyjnych oraz kategoryzacji produktów finansowych stosuje się od 10.03.2021. Duże podmioty od 30.06.2021 muszą ujawniać informacje o strategii due diligence co do niekorzystnych skutków decyzji inwestycyjnych. Regulacje w zakresie ujawnień informacji okresowych o produktach finansowych stosuje się od 1.01.2022, z kolei informacje o produktach finansowych przed zawarciem umowy stosować się będzie od 30.12.2022 i 1.01.2023. Dodatkowe ujawnienia o niekorzystnych skutkach decyzji inwestycyjnych na poziomie banku mają obowiązywać od 30.06.2023. Część terminów obowiązywania było już przesuwanych, stąd nie można wykluczyć dalszych zmian.

Dodatkowo wprowadzane są zmiany w reżimie MiFID w odniesieniu do badania odpowiedniości przy obsłudze klientów detalicznych. Przepisy delegowanej dyrektywy 2021/1269 powinny zostać transponowane do krajowego porządku prawnego do sierpnia 2022 roku i powinny obwiązywać od listopada 2022 roku. Nowy obowiązek zakłada analizę preferencji klientów detalicznych w odniesieniu do zrównoważonych inwestycji.
Zmiany obejmą też kwestie ryzyka systemowego. W styczniu 2022 roku EBA opublikowała finalną wersję projektu technicznych standardów ujawnień ryzyka ESG w ramach Filaru III. Banki będą miały przekazywać informacje o ryzyku klimatycznym, działaniach mitygujących ryzyko oraz o GAR i o BTAR (Book Taxonomy Alignment ratio – odpowiednik GAR dla klientów niesporządzających raportów taksonomicznych). Ponadto ujawnienia powinny objąć opis strategii ESG, ładu korporacyjnego w obszarze ESG i zarządzania ryzykami ESG. EBA oczekuje wskaźników GAR od grudnia 2023 roku i BTAR od czerwca 2024 roku.

Ponadto aspekty ESG mogą wpłynąć na wymogi kapitałowe. Komisja Europejska zleciła EBA ocenę, czy i jak wymogi kapitałowe powinny zostać zróżnicowane pod kątem środowiskowego i społecznego oddziaływania aktywów posiadanych przez instytucje. Wynik analizy spodziewany jest w 2023 roku.

Najbardziej odczuwalną zmianą w sektorze bankowym będzie nowe podejście do transparentności. Elementy ESG zostaną włączone do różnych obszarów sprawozdawczości: od zarządzania ryzykiem, przez ofertę produktową, po sprawozdawczość z działalności. Oprócz raportowania ryzyk ESG w ramach ujawnień Filara III, część banków będzie sporządzać raporty taksonomiczne, a w przyszłości raporty roczne ze zrównoważonej działalności. Dodatkowo może zaistnieć obowiązek raportowania produktowego i działalności na podstawie rozporządzenia SFDR. Nowe ramy prawne mają zapewnić standaryzację raportowania oraz porównywalność prezentowanych danych. Zagadnienia te zostaną także objęte nadzorem regulatorów.

Integracja ryzyk ESG w codziennej działalności oraz uwzględnienie perspektyw długoterminowych może wiązać się z potrzebą dostosowania modelu biznesowego czy oferty produktowej. Nowa rola banku w zielonej transformacji może także wymagać uzupełnienia kompetencji lub wzmocnienia określonych zespołów. Warto zawczasu dokonać odpowiednich analiz potrzeb.

Kluczowym zagadnieniem w wypełnianiu nowych obowiązków będzie pozyskiwanie, przetwarzanie i raportowanie danych. W tym celu należy przygotować systemy raportowania oraz wdrożyć procedury pozyskiwania informacji, w tym bezpośrednio od klientów. Monitorowanie, mierzenie i opisanie w wielu przypadkach dotyczyć będzie zagadnień zupełnie nowych dla banków. Dodatkowo należy zadbać o rozwój kompetencji personelu, jego umiejętność pracy z danymi ESG oraz możliwość wsparcia klientów w zielonej transformacji.

Ryzyka ESG zajmują nowe miejsce w działalności banków. Nadzorcy będą przyglądać się im pod kątem ryzyk systemowych. Inwestorzy będą je analizować w kontekście definiowanej na nowo zyskowności. Różni interesariusze z uwaga będą analizować dane ESG publikowane przez uczestników rynku. Stąd kluczowe będzie stworzenie odpowiednich mechanizmów zbierania danych, systemów raportowania oraz monitorowania ryzyka ESG. Zarzadzanie ryzykiem ESG wiąże się także z większym naciskiem na perspektywę długoterminową i szerszym spojrzeniem na procesy gospodarcze.

W 2022 roku EBC przeprowadzi stress testy z uwzględnieniem ryzyk ESG, w szczególności ryzyka klimatycznego. Z kolei EBA w styczniu 2022 roku opublikowała finalną wersję projektu technicznych standardów ujawnień ryzyka ESG w ramach Filara III.

Głównymi wyzwaniami w pierwszym etapie wdrażania nowych rozwiązań będą zapewnienie odpowiednio wykwalifikowane personelu do realizacji poszczególnych zadań oraz dostęp do danych satysfakcjonującej jakości. Z tymi problemami będzie borykał się cały sektor. Nadzorcy zdają się rozumieć skalę wyzwania i można przypuszczać, że w początkowym okresie poszczególni uczestnicy systemu bankowego będą współpracować przy wypracowywaniu standardów rynkowych, spójnym podejściu do regulacji oraz ujednoliconej ocenie danych.

W przeciwieństwie do działań w obszarze CSR (społeczna odpowiedzialność biznesu), kwestie związane z ESG poddawane są obecnie silnym działaniom normatywnym, które przyczynią się do uwspólnienia podejścia do danych i zdefiniowania kierunków. Wiele z tych inicjatyw wpisuje się w Europejski Zielony Ład, strategię Unii Europejskiej mającą zapewnić zrównoważony rozwój społeczno-gospodarczy. Ponieważ realizacja tej strategii wiąże się z koniecznością ogromnych inwestycji, stąd wiele podmiotów upatruje w niej szansę biznesową na wprowadzenie na rynek nowych usługi produktów, zmianę relacji biznesowych, pozyskanie nowych klientów czy stworzenie nowych rynków. Część inwestycji będzie umożliwiała rozwój gospodarczy, zapewniając zarazem większą odporność na zmiany klimatyczne.

Działalność inwestycyjna związana z Europejskim Zielonym Ładem może stanowić niespotykany dotąd impuls rozwojowy. Zarazem konieczność zmian i skala, na jaką muszą one zajść, znajdują odzwierciedlenie w nowych inicjatywach legislacyjnych. Regulacje ESG coraz bardziej kompleksowo przenikają działalność banków. Ryzyka ESG będą uwzględniane w sektorowych stress testach. EBA, na zlecenie Komisji Europejskiej, ma przeprowadzić ocenę, czy i jak wymogi kapitałowe powinny zostać zróżnicowane pod kątem środowiskowego i społecznego oddziaływania aktywów posiadanych przez instytucje. Wynik analizy spodziewany jest w 2023 roku i może być powodem dalszych zmian regulacyjnych, w wyniku których to właśnie zwiększenie działalności w obszarze ESG może decydować o rentowności.

Na Europejski Zielony Ład można spojrzeć jak na drogowskaz inwestycyjny. Regulacje z nim związane wskazują obszary gospodarki, kluczowe dla dalszego rozwoju. Rozwój raportowania uwzględniającego czynniki ESG pozwala na nowe rozumienie roli biznesu i stwarza możliwości do wprowadzenia szeregu innowacji. Nie tylko zielone start-upy próbują kształtować przyszłość. Przedsiębiorstwa przeznaczają środki w ramach działalności R&D na rozwiązania, które zmniejszą skalę negatywnego oddziaływania na środowisko czy poprawią wydajność wykorzystania zasobów, a nawet odwrócą poczynione szkody. Działania te odpowiadają na duże zapotrzebowanie rynkowe, kreując nowe produkty i usługi oraz umożliwiając zbudowanie pozycji rynkowej. Z perspektywy banku może oznaczać to zaangażowanie we wspieranie klientów w zielonej transformacji: wskazywanie kierunków, podpowiadanie rozwiązań, finansowanie transformacji, pomoc w skorzystaniu z programów wsparcia.

Wskaźniki związane z ekspozycją na działalność w obszarze zielonej transformacji zajmują kluczowe miejsce w nowych obowiązkach sprawozdawczych banków. Są one nie tylko przedmiotem wzmożonego zainteresowania inwestorów, ale również poddawane są analizie w kontekście ryzyk systemowych. Ponadto EBA, na zlecenie Komisji Europejskiej, ma przeprowadzić ocenę, czy i jak wymogi kapitałowe powinny zostać zróżnicowane pod kątem środowiskowego i społecznego oddziaływania aktywów posiadanych przez instytucje. W konsekwencji szersze uwzględnienie Europejskiego Zielonego Ładu czy Celów Zrównoważonego Rozwoju przez banki może decydować o przewadze konkurencyjnej w najbliższych latach.

„Zielone inwestycje” czy „zielone aktywa” to określenia potoczne, używane do wskazywania inwestycji i środków trwałych, którym przypisuje się pewien pozytywny wpływ na klimat lub środowisko naturalne. Na potrzeby różnych regulacji i standardów używa się różnych katalogów i kryteriów, dzięki którym dokonywana jest selekcja zielonych aktywów. Przykładowo takie kryteria zawiera unijna taksonomia dotycząca celów środowiskowych czy taksonomia Climate Bonds Initiative, przy czym należy zaznaczyć, że kryteria te nie zawsze się pokrywają: wedle jednego systemu kryteriów dane aktywo może być zielone, w innym systemie już nie.

Na unijnym rynku finansowym podstawowym narzędziem do identyfikowania zielonych inwestycji i aktywów ma być unijna taksonomia dotycząca celów środowiskowych. W jej ramach zdefiniowane są rodzaje aktywności, które wnoszą wkład w realizację celów środowiskowych. Inwestycje i działalność w obszarach zgodnych z unijną taksonomią mogą być traktowane jako zielone aktywa. Muszą one spełniać techniczne kryteria kwalifikacji, zdefiniowane w unijnych aktach delegowanych, w tym kryteria niewyrządzania poważnej szkody, oraz być realizowane z zachowaniem określonych minimalnych gwarancji w obszarze prawa pracy i praw człowieka.

Dodatkowo mowa o „zielonych produktach” jest także w kontekście produktów finansowych, do których zastosowanie znajdują przepisy art. 8 i art. 9 rozporządzenia SFDR (Rozporządzenie 2019/2088). Na rynku można spotkać się z określeniami „produkt jasnozielony”, co oznacza produkty finansowe promujące cel środowiskowy lub społeczny, o których mowa w art. 8 SFDR, oraz „produkt ciemnozielony”, co oznacza produkty finansowe realizujące inwestycje zrównoważone środowiskowo lub społecznie, o których mowa w art. 9 SFDR.

Dla porządku należy tez wskazać, że w ramach produktów finansowych, o których mowa w art. 8 SFDR, można dodatkowo wyróżnić produkty, o których mowa w art. 6 rozporządzenia o taksonomii (Rozporządzenie 2020/852), czyli produkty wspierające jeden z celów środowiskowych, wskazanych rozporządzeniu o taksonomii. Z kolei w ramach produktów finansowych, o których mowa w art. 9 SFDR, można dodatkowo wyróżnić produkty, o których mowa w art. 5 rozporządzenia o taksonomii, czyli produkty służące do realizacji inwestycji zrównoważonych środowiskowo, realizujących jeden z celów środowiskowych, wskazanych rozporządzeniu o taksonomii.

Regulacje dotyczące unijnej taksonomii dotyczącej celów środowiskowych obecnie mają zastosowanie do tych banków, które zgodnie z ustawą o rachunkowości były zobowiązane do sporządzania rocznych raportów niefinansowych.

Zgodnie z Rozporządzeniem 2020/852 takie banki muszą uwzględnić w swoich raportach również ujawnienia dot. taksonomii. Zgodnie z Rozporządzeniem Delegowanym 2021/2178 banki w okresie 1.01.2022-31.12.2023 publikują w raportach taksonomicznych jedynie udział procentowy w aktywach ogółem ekspozycji wobec działalności gospodarczej kwalifikującej się do taksonomii i niekwalifikującej się do taksonomii. Dodatkowo oddzielnie publikowany jest udział procentowy w aktywach ogółem ekspozycji wobec przedsiębiorstw niepodlegających obowiązkowi raportowania niefinansowego, rządów, banków centralnych i emitentów ponadnarodowych oraz instrumentów pochodnych. Banki powinny ujawnić także udział procentowy swoich portfeli handlowych oraz pożyczek międzybankowych na żądanie w aktywach ogółem.

Od 2024 roku, takie banki będą zobowiązane do publikacji pełnych raportów taksonomicznych, ukazujących ekspozycję wobec działalności gospodarczej kwalifikującej się do taksonomii i działalności gospodarczej niekwalifikującej się do, ze wskazaniem ekspozycji wobec działalności zgodnej z taksonomią, wraz ze wskaźnikiem zielonych aktywów (GAR, Green Asset Ratio), czyli udziału procentowego aktywów banku finansujących działalność gospodarczą zgodną z taksonomią i w nią zainwestowanych jako udział procentowy wszystkich aktywów objętych zabezpieczeniem. Od 2026 roku raporty taksonomiczne banków mają uwzględniać także informacje, dotyczące usług innych niż udzielanie pożyczek, tzn. opłaty i prowizje oraz dane dotyczące portfela handlowego. Dokładny zakres ujawnień oraz ich format określa Rozporządzenie Delegowane 2021/2178.

Banki, które na postawie ustawy o rachunkowości są zobowiązane do sporządzania raportów z informacjami niefinansowymi, będą zobligowane publikacji raportów, w których wskażą, jaka cześć ich aktywów związana jest z działalnością objętą (tzw. taxonomy eligible) taksonomią w zakresie dwóch pierwszych celów środowiskowych (od 2022 r.) oraz jaka część aktywów związana jest z działalnością zgodną (tzw. taxonomy aligned) z taksonomią środowiskową (od 2024 r.).

W praktyce może oznaczać to zbieranie dodatkowych danych o klientach oraz o finansowanych inwestycjach. Pozyskiwanie przez banki środków finansowych na działalność może także wiązać się z koniecznością zastosowania kryteriów z taksonomii dotyczącej celów środowiskowych (np. przy zielonych obligacjach). Zagadnienia związane z taksonomią dotyczącą celów środowiskowych mogą się pojawić również przy świadczeniu usług maklerskich. W dalszej kolejności można przypuszczać, że dane dotyczące ekspozycji banków na działalność zgodną z taksonomia dotyczącą celów środowiskowych być może będą wykorzystywane przy analizie ryzyka systemowego oraz przy określaniu wymogów kapitałowych).

Nie można wykluczyć dalszych zmian legislacyjnych wokół taksonomii środowiskowej, które doprowadzą do sytuacji, że niektóre rodzaje inwestycji łatwiej będzie sfinansować lub finansowanie będzie miało atrakcyjniejsze warunki. Potencjalnie jedną z konsekwencji zmian może być także trudność w uzyskaniu finansowania niektórych inwestycji związanych z paliwami kopalnymi czy charakteryzujących się wysoką emisyjnością gazów cieplarnianych (tzw. brązowe aktywności), znajdujących się na wewnętrznych listach wykluczeń banków, lub takie finansowanie może być droższe. Częścią możliwych zmian legislacyjnych mogą być także dodatkowe wymogi techniczne, aby dana inwestycja mogła zostać zaklasyfikowana jako zrównoważona środowiskowo i uzyskać atrakcyjne warunki finansowania, np. wymóg, by instalacja gazowa, oparta na gazie ziemnym, po określonej dacie była zasilana innego rodzaju paliwem.
 

Nowe wymogi raportowe wiążą się z nowym podejściem do transparentności oraz poszerzonym rozumieniem roli banku. Kluczowym aspektem przygotowania się do wypełniania nowych obowiązków będzie przygotowanie systemów informatycznych oraz rozwój kompetencji personelu. Rozporządzenie Delegowane 2021/2178 określa zakres ujawnień taksonomicznych banków oraz ich format, stąd konieczne jest zapoznanie się z zakresem informacji, jakie mają być publikowane, oraz stworzenie procedur i narzędzi do pozyskiwania i przetwarzania tych danych.

Duża część tych danych będzie musiała być pozyskana bezpośrednio od klientów. Część z nich będzie musiało publikować swoje raporty taksonomiczne, które będą z kolei źródłem danych dla banku. W przypadku pozostałych klientów takie dane trzeba będzie uzyskać w ramach regularnej współpracy i przy procedurach kredytowych. W tym celu z klientami należy przeprowadzić rozmowy oraz zachęcić ich do wypełnienia ankiet i kwestionariuszy, które umożliwią pozyskanie koniecznych danych. W takiej komunikacji będą uczestniczyć zarówno klienci korporacyjni, drobni przedsiębiorcy, jak i klienci detaliczni, w zależności od rodzaju finansowania, o jakie dany klient będzie występował. W przypadku braku informacji banki będą musiały oprzeć się na własnych szacunkach, jednakże dopuszczalność takich działań i jej zakres prawdopodobnie będą ograniczone.

Być może sektor bankowy wyjdzie naprzeciw klientom i opracuje jednolite kwestionariusze, dzięki którym klienci będą dostarczać do różnych banków taki sam zestaw danych, opracowany według takich samych wytycznych. Przyczyniłoby się to do zmniejszenia uciążliwości i kosztów związanych z wdrożeniem nowych przepisów po stronie klientów oraz ułatwiłoby działania edukacyjne.

Aspekty ESG w relacjach z klientami będą się wiązać z procesami inwestycyjnymi i modernizacyjnymi. Zarządzanie ryzykami ESG nie może sprowadzać się jedynie do listy rodzajów działalności nieobsługiwanej przez bank. Bank będzie mógł doradzać przy zielonej transformacji i uzyskiwaniu dostępu do różnych programów ją wspierających. Rozmowy z klientami toczyć się będą nie tylko wokół zbierania danych ESG, ale także wokół wyboru bardziej ekologicznych rozwiązań czy zarządzania ryzykiem klimatycznym. Zagadnienia ESG mogą pogłębić współpracę między bankiem a jego klientami i stać się stałym tematem rozmów biznesowych.

Dlatego też konieczne jest zwiększenie świadomości i rozwój kompetencji w obszarze ESG. Tematy środowiskowe i społeczne zyskują nowe znaczenie w obszarach zapewnienia zgodności, ryzyka, inwestycji czy produktów, stąd kluczowe jest zdobywanie i upowszechnianie wiedzy i umiejętności. Klienci będą potrzebować partnera do dyskusji o zielonej transformacji, stąd wdrożenie odpowiednich programów szkoleniowych dla kadry z różnych obszarów powinno być jednym z priorytetów.

„Zielone aktywa” to określenie potoczne, używane do wskazywania inwestycji i środków trwałych, którym przypisuje się pewien pozytywny wpływ na klimat lub środowisko naturalne. Na potrzeby różnych regulacji i standardów używa się różnych katalogów i kryteriów, dzięki którym dokonywana jest selekcja zielonych aktywów. Przykładowo takie kryteria zawiera unijna taksonomia dotycząca celów środowiskowych czy taksonomia Climate Bonds Initiative, przy czym należy zaznaczyć, że kryteria te nie zawsze się pokrywają.

Na unijnym rynku finansowym podstawowym narzędziem do identyfikowania zielonych aktywów ma być unijna taksonomia dotycząca celów środowiskowych. W jej ramach zdefiniowane są rodzaje aktywności, które wnoszą wkład w realizację celów środowiskowych. Inwestycje w obszarach zgodnych z unijną taksonomią mogą być traktowane jako zielone aktywa. Muszą one spełniać techniczne kryteria kwalifikacji, zdefiniowane w unijnych aktach delegowanych, w tym kryteria niewyrządzania poważnej szkody, oraz być realizowane z zachowaniem określonych minimalnych gwarancji w obszarze prawa pracy i praw człowieka.

Rozpoznanie zielonych aktywów, zgodnych z unijną taksonomią dotyczącą celów środowiskowych, będzie możliwe poprzez następujące po sobie czynności:

• sprawdzenie, czy dana inwestycja lub aktywność jest objęta aktualną unijną taksonomią dotyczącą celów środowiskowych
• weryfikacja, czy dana inwestycja lub aktywność spełnia techniczne kryteria kwalifikacji
• upewnienie się, czy dana inwestycja lub aktywność realizowana jest z zachowaniem określonych minimalnych gwarancji w obszarze prawa pracy i praw człowieka.

Jeśli na którymś etapie odpowiedź będzie negatywna, wówczas finansowanie danej inwestycji lub aktywności nie może być uznane za zielone aktywo.

Ponieważ unijna taksonomia dotycząca celów środowiskowych ma być aktualizowana, aktywności nieobjęte taksonomią obecnie mogą zostać do niej włączone w przyszłości. Ponadto techniczne kryteria kwalifikacji dla niektórych działalności mogą ulec zaostrzeniu.

Obligacje skarbowe są przedmiotem szczególnego traktowania w regulacjach kształtujących nowe obowiązki raportowe. Według przepisów określających zasady sporządzania raportów taksonomicznych oraz w propozycji standardów technicznych do SFDR, określających format ujawnień produktowych, należy pomijać ekspozycję na papiery skarbowe, czy szerzej na emitentów będących rządami, bankami centralnymi czy organizacjami ponadnarodowymi, przy obliczaniu różnych wskaźników. Takie podejście tłumaczone jest brakiem odpowiedniej metodologii obliczeń dotyczących działalności zgodnej z taksonomią, finansowanej przez takie ekspozycje. Odmienne podejście mogłoby być traktowane jako wprowadzające inwestorów w błąd. Zarazem nie można wykluczyć opracowania stosownej metodologii w najbliższych latach i w konsekwencji zmiany podejścia do papierów skarbowych.

Szczególnym przypadkiem mogą być papiery skarbowe emitowane w oparciu o standardy, zapewniające możliwość identyfikacji inwestycji w działalności zgodne z taksonomią, np. zielone obligacje emitowane w celu sfinansowania określonych inwestycji. W takiej sytuacji należy odrębnie rozważyć sposób traktowania takich papierów na potrzeby przepisów o sprawozdawczości i ujawnieniach produktowych. W niektórych przypadkach może zaistnieć możliwość uwzględnienia ich w określonych wskaźnikach.

Z drugiej strony zwraca się uwagę, że nie można ignorować inwestycji w papiery skarbowe, które np. ze względu na charakter produktu, mogą być pożądanym składnikiem portfela. Dlatego też w niektórych przypadkach dane wskaźniki pokazuje się na dwa sposoby: z uwzględnieniem i z pominięciem ekspozycji na papiery skarbowe.