Wartość celna - wyrok TSUE

Stan faktyczny

Spółka sprowadzała do UE moduły sterujące do pojazdów samochodowych. Spółka bezpłatnie udostępniała dostawcom standardowe komponenty oprogramowania, które następnie były instalowane na przywożonych modułach sterujących w celu sprawdzenia ich prawidłowego działania oraz zbadania, czy wystąpiły ewentualne błędy w trakcie dostawy tych modułów. Oprogramowanie zostało opracowane w UE i było własnością Spółki. Spółka dokonując importu przy obliczaniu wartości celnej przywożonych modułów nie uwzględniała kosztów oprogramowania.

Wyrok TSUE

TSUE orzekł, że oprogramowanie zainstalowane w modułach stanowi dobro niematerialne, które należy brać pod uwagę, jeżeli wartość celna sprowadzanych towarów jest ustalana metodą wartości transakcyjnej. Analizując przepisy art. 71 ust. 1 lit. b) UKC, TSUE stwierdził, iż z brzmienia tego przepisu, który wyraźnie odnosi się do „towarów” lub „usług”, wynika, że jego zakres zastosowania nie ogranicza się do dóbr materialnych. Dla ustalenia, czy wartość określonego komponentu powinna być doliczona do wartości celnej przywożonego towaru, nie ma znaczenia czy określony komponent jest dobrem niematerialnym, takim jak oprogramowanie, lecz jego rzeczywisty wpływ na wartość importowanego produktu.

TSUE stwierdził, że niematerialne elementy stanowią integralną część produktów końcowych. Takie niematerialne komponenty w ocenie TSUE są połączone z końcowymi produktami lub stanowią ich część i mogą podnosić wartość przywożonych towarów.

TSUE stwierdził, że art. 71 ust. 1 lit. b) UKC pozwala, do celów ustalenia wartości celnej przywożonego towaru, na dodanie do wartości transakcyjnej tego towaru wartości ekonomicznej oprogramowania zaprojektowanego w UE i nieodpłatnie udostępnionego przez kupującego sprzedającemu mającemu siedzibę poza UE.

Warto jednak zwrócić uwagę, że TSUE poczynił zastrzeżenie, że do sądu krajowego należy ocena, czy w okolicznościach konkretnej sprawy zostały spełnione przesłanki uwzględnienia wartości takiego nieodpłatnie udostępnionego oprogramowania w wartości celnej importowanego towaru, wiążąc to z koniecznością weryfikacji czy w warunkach konkretnej sprawy zostały spełnione przesłanki zdefiniowane w art. 71 UKC, w szczególności czy analizowany komponent udostępniony nieodpłatnie nadaje towarowi rzeczywistą wartość wyższą niż wartość transakcyjna.

Co to oznacza dla przedsiębiorstw?

Niniejszy wyrok może mieć daleko idące konsekwencje dla wielu importerów. Każdy, kto nieodpłatnie dostarcza oprogramowanie wytworzone w UE dostawcom importowanych towarów może stanąć przed koniecznością zmierzenia się z ewentualnym doliczeniem wartości oprogramowania do wartości celnej przy imporcie towaru. Wyrok TSUE nie przesądza tej kwestii definitywnie, niemniej otwiera pole dyskusji.

Ponadto istnieje ryzyko, że po wyroku TSUE organy celne będą próbowały „szeroko” interpretować pojęcie "dobra niematerialnego" co może prowadzić do sporów zarówno na tle przyszłych jak i już dokonanych importów.

W tym kontekście warto ponownie przeanalizować stosowaną metodę ustalania wartości celnej importowanych towarów oraz pamiętać, że prawo celne i podatkowe przewiduje elastyczne możliwości ograniczenia kosztów ewentualnych korekt historycznych rozliczeń, na przykład poprzez dobrowolną korektę.