Analizy

Stawka VAT 0% dla dostaw części dla jednostek pływających przez podwykonawców w świetle przepisów unijnych

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), obowiązujące do końca 2016 r., przewidują możliwość zastosowania stawki VAT 0% między innymi w odniesieniu do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Dotychczasowe stanowisko Ministra Finansów dotyczące interpretacji przepisu art. 83 ust 1 pkt 3 ustawy o VAT jest zasadniczo jednolite i stanowi, iż dla zastosowania stawki 0% w tym przypadku, nie ma znaczenia, czy dostawa części jest dokonywana na rzecz armatora morskiego (vide interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP4/4512-167/15/EK z dnia 11 sierpnia 2015 r., interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPP2/4512-317/15-4/JSz, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 1 sierpnia 2014 r., sygn. ITPP2/443-709/14/RS).

Jednakże w tym zakresie, warto pochylić się nad wykładnią przepisów dokonywaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE; Trybunał), który wydaje się być bardziej restrykcyjny. W wyroku z dnia 3 września 2015 r., o sygn. C-526/13, Trybunał uznał, iż „Artykuł 148 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie co do zasady nie ma zastosowania do dostaw towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego dokonanych na rzecz pośredników działających we własnym imieniu, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane i zostało wykazane w należyty sposób, a potwierdzające to dowody zostają przedłożone organom podatkowym zgodnie z przepisami krajowymi. Jednakże w okolicznościach takich jak te w postępowaniu głównym rzeczone zwolnienie może mieć zastosowanie, jeżeli przeniesienie własności danych towarów na tych pośredników w formach przewidzianych przez właściwe prawo krajowe nastąpiło najwcześniej z chwilą, gdy podmioty eksploatujące jednostki pływające przeznaczone do żeglugi na pełnym morzu uzyskały uprawnienie do faktycznego rozporządzania tymi towarami jak właściciele, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.”. Orzeczenie nie odnosi się wprost do art. 148 lit. c) Dyrektywy o VAT, który stanowił, w procesie implementacji przepisów Dyrektywy o VAT do polskiego prawa podatkowego, podstawę przepisu art. 83 ust. 1 pkt c, jednakże rzecznik generalny w swojej opinii z dnia 5 marca 2015 r., odnoszącej się do przedmiotowego orzeczenia Trybunału, przytoczyła, iż w wytycznych Komitetu ds. VAT z dnia 1 lipca 2011 r., komitet niemal jednogłośnie przyznał, że zwolnienie przewidziane w art. 148 lit. c) Dyrektywy o VAT powinno mieć zastosowanie wyłącznie do usług naprawy świadczonych bezpośrednio na rzecz podmiotu eksploatującego statek i nie może obejmować jakichkolwiek usług powiązanych, świadczonych na wcześniejszym etapie obrotu, w szczególności przez podwykonawców. Rzecznik jednakże podkreśliła, iż, cyt. „Należy mieć na względzie, że te wytyczne to „jedynie poglądy wyrażone przez komitet konsultacyjny. Nie stanowią one oficjalnej wykładni prawa Unii i mogą nie mieć akceptacji Komisji Europejskiej. Nie są one wiążące ani dla Komisji Europejskiej, ani dla państw członkowskich, które dysponują swobodą uznania w kwestii ewentualnego niezastosowania ich”. Powielanie tych wytycznych jest bowiem możliwe „pod warunkiem uwzględnienia tego zastrzeżenia”. Niemniej jednak rzecznik w swojej opinii wskazała, iż stosowanie zwolnienia na etapach poprzedzających ostateczną dostawę towarów na rzecz podmiotu eksploatującego statki wymagałoby od państwa członkowskiego ustanowienia mechanizmów kontroli i nadzoru w celu upewnienia się, że towary objęte zwolnieniem zostaną dostarczone do miejsca ostatecznego przeznaczenia.

W obliczu wprowadzonych zmian w ustawie o VAT, poprzez ustawę z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, które będą obowiązywać od 1 stycznia 2017 r., powyższe zagadnienie ma istotne znaczenie, albowiem jak wynika z treści zmienionych przepisów stawka 0% będzie miała zastosowanie do dostaw części do jednostek pływających, wymienionych enumeratywnie w ustawie o VAT, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w niewbudowane lub służą ich eksploatacja.

Podsumowując, wprowadzenie przepisu, który pozostawałby w sprzeczności z Dyrektywą VAT i orzecznictwem TSUE może budzić wiele niejasności w jego interpretacji, co w rezultacie może spowodować niepewność, ryzyko w działalności sektora stoczniowego. Taka sytuacja może odnieść wręcz przeciwny skutek do zamierzonego celu, jakim jest aktywizacja przemysłu okrętowego i produkcji komplementarnej.

Czy ta strona była pomocna?