Przygotowanie informacji PIT-11

Najważniejsze zasady dotyczące przygotowywania oraz składania PIT-11

Obowiązek złożenia informacji PIT-11 spoczywa co do zasady na płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych, czyli pracodawcy, zleceniodawcy lub innym podmiocie zobowiązanym do obliczenia i pobrania podatku należnego od płatności dokonywanych na rzecz podatnika.

Niekiedy także obowiązek wystawienia informacji PIT-11 pojawia się w przypadku przekazywania przychodów z innych źródeł, nawet gdyby nie doszło do pobrania zaliczki od takiego przychodu.

PIT-11 powinien być złożony do Urzędu Skarbowego do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym. Termin składania do Urzędu Skarbowego PIT-11 za 2023 rok upływa 31 stycznia 2024 roku.

Natomiast termin przekazania informacji PIT-11 podatnikowi upływa z końcem lutego roku następującego po roku podatkowym. Za 2023 rok płatnik zobowiązany jest przekazać podatnikowi PIT-11 do 29 lutego 2024 roku.

Co do zasady, płatnik jest zobowiązany złożyć informację PIT-11 w Urzędzie Skarbowym w formie elektronicznej, natomiast podatnikowi płatnik może dostarczyć PIT-11 zarówno w formie elektronicznej, jak i papierowej.

Oprócz informacji ogólnych, takich jak dane identyfikacyjne składającego, dane i adres zamieszkania podatnika, właściwy dla podatnika Urząd Skarbowy, w PIT-11 powinna być zawarta informacja o:

• statusie rezydencji podatnika,
• jego przychodach,
• kosztach ich uzyskania,
• pobranych zaliczkach na podatek,
• składkach na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne,
• przychodach zwolnionych od podatku.
  

W przypadku osób będących nierezydentami podatkowymi w Polsce, płatnik wykazuje w informacji PIT-11 jedynie przychód osiągany na terytorium Polski, podczas gdy przychód osiągany na terytorium innych państw nie powinien być w ogóle wykazywany w formularzu PIT-11. Dodatkowo, w takich przypadkach, płatnik wykazuje w informacji PIT-11 jedynie te koszty uzyskania przychodów, które są należne za miesiące, w których osiągnięte zostały przychody na terytorium Polski.

W przypadku polskich rezydentów podatkowych, opodatkowaniu w Polsce podlegają wszystkie dochody podatnika (niezależnie od miejsca ich osiągnięcia), a w sytuacji opodatkowania części dochodów z pracy w drugim państwie, powinny zostać one odpowiednio wykazane w formularzu PIT-11.

Sposób wykazania w informacji PIT-11 dochodów uzyskanych przez polskiego rezydenta, podlegających opodatkowaniu za granicą zależy od metody unikania podwójnego opodatkowania mającej zastosowanie. Wybór odpowiedniej metody zależy od przepisów dwustronnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania łączącej Polskę z drugim państwem, gdzie dochodzi do opodatkowania dochodów.

Metoda proporcjonalnego odliczenia polega na opodatkowaniu całości dochodów w kraju rezydencji podatkowej z możliwością odliczenia podatku zagranicznego proporcjonalnie do części dochodu osiągniętego za granicą. W takim przypadku całość dochodów wypłaconych przez płatnika podlega wykazaniu w PIT-11 jako dochody opodatkowane w Polsce, a podatnik w składanym zeznaniu podatkowym może od należnego podatku odliczyć zapłacony podatek zagraniczny (do wysokości podatku proporcjonalnie przypadającego na część dochodu osiągniętego za granicą). Z punku widzenia płatnika, efekt zastosowania tej metody w postaci wypełnionego formularza PIT-11 jest taki sam jak w sytuacji, w której całość dochodów podatnika opodatkowana jest wyłącznie w Polsce. W praktyce część płatników, chcąc ułatwić swoim pracownikom przygotowanie rozliczenia rocznego, przekazuje im osobno przygotowaną przez siebie alokację dochodu pomiędzy dwa kraje, w których była wykonywana praca.

Metoda wyłączenia z progresją przewiduje, że dochody opodatkowane w innym kraju są wyłączone z opodatkowania w Polsce, przy czym są brane pod uwagę do obliczenia efektywnej stawki podatkowej mającej zastosowanie do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Przygotowując PIT-11 płatnik powinien dochody zwolnione (przychody pomniejszone o odpowiednie koszy uzyskania przychodu) wykazane w osobnej pozycji od dochodów uzyskanych na terytorium Polski, tj. w pozycjach 32, 39, 46, 52 lub 93.

W ciągu roku pracodawca ma możliwość zastosowania czterech ulg podatkowych: ulgi dla młodych, ulgi na powrót, ulgi 4+ oraz ulgi dla seniorów. Aby skorzystać z tych ulg, pracownik musi złożyć odpowiednie oświadczenie (z wyjątkiem ulgi dla młodych, która jest stosowana automatycznie, w związku z posiadaną informacją o wieku pracownika). Łączna suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie tych ulg nie może przekroczyć 85.528,00 zł. W formularzu PIT-11 przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie ww. ulg powinien zostać wykazany w osobnych pozycjach.

Dodatkowo, w przypadku ulgi dla młodych oraz ulgi dla seniorów, w oddzielnych pozycjach wykazuje się przychody, koszty uzyskania przychodów, dochody zwolnione z opodatkowania metodą wyłączenia z progresją, jeśli mimo spełnienia warunków stosowania tych ulg (np. odpowiedni wiek) od danych przychodów płatnik odprowadzał zaliczki na podatek w trakcie roku z powodu np. niezłożenia oświadczenia przez podatnika o zastosowaniu ulgi dla seniorów lub przekroczenia limitu zastosowania tych ulg.

Jednocześnie ustawodawca przewidział oddzielną pozycję do osobnego raportowania składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych z tytułu przychodów opisanych w powyższym akapicie oraz z tytułu przychodów podlegających zwolnieniu z tytułu omawianych ulg (odpowiednio pozycje 96 oraz 97 formularza PIT-11).