Sposób ustalenia podstawy opodatkowania budowli

Przedmiot sporu oraz stanowisko WSA

W przedmiotowym wyroku WSA w Bydgoszczy rozpatrywał skargę spółki od wydanej przez organ podatkowy interpretacji indywidualnej prawa podatkowego dotyczącej ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania budowli, w stosunku do której skarżąca jest podatnikiem podatku od nieruchomości, natomiast – z uwagi na formę prawną – nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych (są one dokonywane przez jej wspólników). 

Zgodnie z poglądem zaprezentowanym przez spółkę w takim przypadku zastosowanie powinien znaleźć art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: UPiOL), zgodnie z którym  jeżeli od budowli lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego. Z kolei organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji uznał, że w niniejszym przypadku zastosowanie znajdzie art. 4 ust. 1 pkt 3 UPiOL i, tym samym, podstawę opodatkowania takiej budowli powinna stanowić jej wartość początkowa. Zdaniem organu podatkowego nie ma bowiem znaczenia kto dokonuje odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego – liczy się natomiast sam fakt, że budowla będąca przedmiotem podatku od nieruchomości podlega amortyzacji.

Sąd w analizowanym orzeczeniu zgodził się z argumentacją skarżącej wskazując, że podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość rynkowa budowli. WSA podkreślił, iż przepisy UPiOL należy odczytywać systemowo i, tym samym, nie powinno budzić wątpliwości, że odpisy amortyzacyjne od budowli powinny być dokonywane przez podatnika, a nie przez jakikolwiek inny podmiot (np. wspólnika spółki osobowej).

Konsekwencje analizowanego orzeczenia

Stanowisko zaprezentowane przez WSA stanowi cenną wskazówkę dla podatników podatku od nieruchomości, którzy płacą podatek od budowli, w stosunku do których odpisów amortyzacyjnych dokonuje inny podmiot. Uważamy, że ustalenie podstawy opodatkowania budowli na poziomie wartości rynkowej jest w takich przypadkach jedynym systemowo prawidłowym rozwiązaniem. Sytuacja w której podatnik podatku od nieruchomości byłby zobowiązany do ustalania podstawy opodatkowania w wysokości wartości początkowej stosowanej przez inny podmiot jest naszym zdaniem nielogiczna i praktycznie trudna lub wręcz niemożliwa do stosowania.

Omawiany wyrok cieszy tym bardziej, iż zaprezentowana w nim wykładnia przepisów UPiOL może mieć zastosowanie nie tylko w przypadku, gdy podatnikiem podatku od nieruchomości jest podmiot mający formę spółki osobowej, a podmiotem dokonującym odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu opodatkowania jest jej wspólnik, lecz również w wielu innych sytuacjach występujących w obrocie gospodarczym.